Trudno pomyśleć, że film ten ma blisko 100 (sic!) lat. Tym bardziej, że jego fabuła i przesłanie są zaskakująco współczesne, świeże.
Film ten opowiada historię z początku oziębłej i bezwzględnej kobiety w średnim wieku (co w latach 20. przekładało się na około 40 lat), Jane Vale. Twardą ręką prowadzi ona fabrykę odzieży, podporządkowując sobie wszystkich wspólników. Byle kaprys i jej pracownicy tracą pensję. Jeden z pracowników, Robert Elliott jest niezadowolony z jej dyktatu i proponuje zmiany w firmie. Vale początkowo brutalnie to odrzuca, ale po pewnym czasie dostrzega "coś" w Elliocie, zakochując się w nim. Dochodzi do serii spotkań, podczas której młody, dwudziestokilkuletni pracownik awansuje na asystenta szefowej. Fabryka wrze od plotek, a Elliott ulega "starszej" kobiecie. Broni ją przed plotkarzami i publicznie ogłasza, że chce wziąć z nią ślub. Jane Vale jest wniebowzięta. Od tej pory zmienia się - dla nowego, znacznie młodszego partnera staje się łagodniejszą, próbuje mu dogadzać, nareszcie czuje się szczęśliwa. Wtedy jednak pojawia się trzeci gracz - siostra Jane, Dorothy, znacznie od niej młodsza i atrakcyjniejsza. Bardzo szybko między nią i narzeczonym Jane zaczyna iskrzyć, a Elliotta coraz bardziej zaczyna odtrącać partnerka w średnim wieku. Para bierze jednak ślub, ku rozpaczy Dorothy,
I tutaj rozgrywa się dramat trzech ludzi, których relacja wydaje się naprawdę trudna i niemal bez wyjścia.
Jak na stuletnie dzieło to naprawdę świeżość tematu jest godna podziwu. Mamy tu wszystko - romans, dramat, osądy społeczne, konwenanse. A z drugiej strony szczyptę komedii. Najbardziej jednak zaskakuje przemiana Jane, która ostatecznie ukazuje, że była ona przez cały czas osobą bardzo smutną, samotną i nierozumianą, którą brak miłości wpędził w brutalność i zgorzknienie.
Niestety film w sieci tylko po angielsku, było oglądane na Święcie Niemego Kina z polskimi napisami i naprawdę robi wrażenie.